Duygusal Pornografi

İlk planlardan itibaren yavaşlatılmış görüntülerle, gözlerin kadrajlandığı yakın çekimlerle hazırlandığımız duygusal atmosfer.

Filmin sonunun, yani izlediğimiz öznenin ölecek olmasının sürekli olarak hatırlatıldığı, ölüm duygusunun oluşturduğu ritmin hiç aksamadığı bir anlatım.

Filmin öznesinin, yani Amy'nin -filmin bir yerinde "Gözeneklerimi gösterme" diye yalvarmasına rağmen- gözeneklerine, hücrelerinin kuytularına dalan bir kurgu.

Sahiplenmeyle acıma arasında bir karar anında bırakan, korunaklı hayatımızdan bakarak değerlendirmemizi isteyen ahlakçı bir ton.


"Amy" belgeseli için söyleyebileceğim daha çok şey var. Asif Kapadia'nın Amy Winehouse'un hayatından -ve ölü bedeninden ekonomik ve toplumsal varoluşlarını sürdürmek isteyen yakın çevresinin kişisel bakış açılarıyla anlattıklarından- oluşturduğu belgesel. Çok konuşuldu biliyorsunuz; aile izin vermiş, nişanlı laf etmiş, hiç bilinmeyen görüntülermiş falan filan... Gidip izleyin.

Asif Kapadia 'duygusal pornografi' konusunda uzman. Malzemesini buraya yönlendirmeyi biliyor. Açıkçası bu filmden sonra çok sevdiğim "Senna"yı da bir daha izlemeye karar verdim. Bir daha değerlendireceğim...

Filmle ilgili değerlendirmelerimin bir nedeni de Amy Winehouse'a olan sevgimdir belki. Bu durumda ben de nesnel olamayan bir yorum yapıyorum. Ama yorumumu bir ticari ürüne çevirmediğimin de altını çizelim.

Biraz rahat istemek için kaçtığınız mağarada, ölü bedenleriniz bile rahat bırakılmayacak.


EmoticonEmoticon